21 października w DESA Unicum odbędzie się aukcja kolekcji Wojciecha Fibaka – jednego z najlepszych polskich tenisistów wszech czasów oraz rodzimych kolekcjonerów. Pod młotek trafi ponad 150 obiektów plastycznych i rzemiosła, które przez lata tworzyły niepowtarzalny klimat jego paryskiej rezydencji w Boulogne.
– To tam, u szczytu kariery sportowej i światowej popularności Wojciech Fibak gromadził dzieła sztuki i gościł znane osobistości. Wystawa prezentująca prace artystów takich jak: Mela Muter, Władysław Ślewiński, czy Tadeusz Makowski to symboliczny moment pożegnania z okresem paryskim i punkt zwrotny w działalności kolekcjonera, który – kontynuując rozwój kolekcji – chce wspierać artystów Nowego Pokolenia – mówi Weronika Boruszewska z Big Picture i dodaje: – Ekspozycję „Mój Paryż. Dzieła wybrane z kolekcji Wojciecha Fibaka” można oglądać do 21 października w siedzibie DESA Unicum przy ul. Pięknej 1A w Warszawie. To pierwsza z kilku wystaw prezentujących zbiory prywatnych kolekcjonerów, zaplanowanych na szczyt sezonu aukcyjnego.
Był okres, gdy za granicą nazwisko Fibak wymieniano obok Wałęsy i Wojtyły. Znał Hugh Granta, w Greenwich mieszkał po sąsiedzku z Mickiem Jaggerem. Początki wyjątkowej kolekcji Wojciecha Fibaka sięgają lat 70., kiedy młody tenisista, podróżując po świecie, zetknął się z galeriami Nowego Jorku i Paryża. Dekadę później, w 1981 r. w stolicy Francji wszedł w posiadanie wyjątkowej nieruchomości, Pałacyku przy Rue des Arts, który stopniowo wypełniał dziełami artystów z kręgu École de Paris. Korzystając z popularności, konsekwentnie budował markę Polski, promując nieznane wówczas nazwiska. Zbierana od końca lat 70. i przez lata 80. prywatna kolekcja Wojciecha Fibaka była pierwszą szeroko zaprezentowaną po przemianach 1989. Przypieczętowana wystawą w warszawskim Muzeum Narodowym, uformowała kanon polskiego kolekcjonerstwa.
„Mój Paryż. Dzieła wybrane z kolekcji Wojciecha Fibaka” to kolejna – po prezentacjach kolekcji Grażyny Kulczyk, Jana Borysewicza i Andy Rottenberg – wystawa oraz aukcja prac pochodzących z kolekcji znanej postaci, organizowana w DESA Unicum. To również rzadki przykład zbioru, który łączy wysoką wartość artystyczną z osobistą historią kolekcjonera znanego szerokiej publiczności nie tylko ze świata sztuki, ale i sportu. Pod młotek trafi szeroki przekrój obiektów, od rzemiosła, przez malarstwo. Od dawnych mistrzów – Tadeusza Makowskiego, Władysława Ślewińskiego czy Melę Muter, po najmłodszą pracę Marcina Maciejowskiego z 1999 r.
Blake Carrington z Poznania
Gdy w Polsce publiczność wyczekiwała kolejnych odcinków „Dynastii”, utalentowany tenisista prowadził życie niczym Blake Carrington, bohater kultowego serialu. Od turniejów rozgrywanych na całym świecie, przez znajomości z największymi gwiazdami sportu i kultury, otwierał drzwi, których w latach 80. inni mogli jedynie marzyć. Kolekcjonerstwo od zawsze było integralną częścią jego działalności. Pierwszy obraz kupił w Poznaniu jako dziewiętnastolatek, w czasach, gdy w PRL tworzenie własnego zbioru nie było ani łatwe, ani powszechne. Wojciech Fibak szybko zafascynował się sztuką i znalazł swój unikalny sposób na jej kolekcjonowanie.
Pałac z pierwszych stron gazet
Prezentowane na warszawskiej wystawie obiekty pochodzą w znacznej mierze z posiadłości przy Rue des Arts w Paryżu. Do jej urządzenia Fibak sprowadził najlepszych architektów francuskich, aby doprowadzić posiadłość do świetności w duchu XVII – wiecznym. Jej położenie również nie było przypadkowe. Usytuowana z jednej strony naprzeciwko kortów Rolland Garros z lat 20., a z drugiej dawnych pracowni Corbusiera i Chagalla, idealnie wpisywała się w obie pasje. W odrestaurowanej willi Fibaka bywali regularnie Daniel Olbrychski, Sławomir Mrożek, Alain Delon, Robert De Niro czy Jean-Paul Belmondo. W pałacu miało odbyć się głośne wesele znanego fotografa mody Gillesa Bensimona z Kelly Klein.
Jedna z najlepszych polskich kolekcji
Goście Fibaka mieli poznawać artystów, w których prace inwestował. Kolekcjoner, prowadził ponadto galerię „Albert 1er”, gdzie promował cenione dzisiaj nazwiska artystów Szkoły Paryskiej, w tym Melę Muter, której sztuka pozostawała wówczas nierozpoznawalna. Konsekwentna działalność sprawiła, że kolekcja Wojciecha Fibaka szybko zyskała rangę jednej z najważniejszych w Polsce. Nie ograniczała się jedynie do gromadzenia dzieł, ale stanowiła narzędzie promocji artystów, zwłaszcza polskich przedstawicieli École de Paris. W 1992 roku zbiory Fibaka zostały po raz pierwszy szeroko zaprezentowane publiczności w Muzeum Narodowym w Warszawie, co było wydarzeniem bezprecedensowym: prywatna kolekcja, obejmująca prace m.in. Tadeusza Makowskiego, Władysława Ślewińskiego, Meli Muter, Eugeniusza Zaka i Jana Lebensteina, znalazła się w przestrzeni instytucji narodowej.
Od tamtego momentu zbiory kolekcjonera były eksponowane w ponad 20 publicznych muzeach i galeriach w całej Polsce, a od 2001 roku również w Galerii Fibak.
Pożegnanie z Paryżem
Wystawa w DESA Unicum jest zapisem ważnego okresu w życiu kolekcjonera. Na aukcję trafi ponad 150 obiektów – od wyjątkowego rzemiosła artystycznego, w tym mebli z epoki Ludwika XVI i secesji wiedeńskiej, poprzez srebra i platery, aż po malarstwo najważniejszych dla Kolekcjonera twórców sztuki dawnej. Wśród nich znajdują się dzieła Piotra Michałowskiego, Tadeusza Makowskiego, Meli Muter, Eugeniusza Zaka, Leopolda Gottlieba, Zygmunta Menkesa, Gustawa Gwozdeckiego, Władysława Ślewińskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Rafała Malczewskiego czy Stanisława Ignacego Witkiewicza. Sztuka po 1945 roku skupia się wokół artystów, którzy rozwijali swoje koncepcje twórcze w kręgu sztuki paryskiej – takich jak Tadeusz Kantor, Teresa Rudowicz, Bronisław Kierzkowski czy Alfred Lenica. Prezentowane są także prace twórców szczególnie promowanych w okresie działalności galerii przy Krakowskim Przedmieściu, jak Jerzy Kałucki oraz artystów związanych z rodzinnym Poznaniem, m.in. Magdaleny Abakanowicz i Jana Berdyszaka.
Nowy rozdział
– Decyzja o wystawieniu kolekcji na aukcję symbolicznie zamyka ważny rozdział w życiu Wojciecha Fibaka — czas związany z paryską rezydencją i okresem, gdy jego droga sportowa przeplatała się z pasją kolekcjonerską. Zgromadzone przez dekady dzieła nie stanowiły wyłącznie prywatnego zbioru o wysokiej wartości artystycznej; były także narzędziem promocji polskich twórców, zwłaszcza artystów z kręgu École de Paris, w kraju i za granicą. Dzisiejsza decyzja nie jest więc rozstaniem ze sztuką, lecz świadomym gestem otwarcia — przekazania obiektów dalej, by mogły inspirować kolejne pokolenia i tworzyć nowe kolekcje. Sam Fibak kieruje swoją uwagę ku przyszłości, koncentrując się na wspieraniu młodych artystów Nowego Pokolenia, którzy dopiero budują swoją pozycję – podsumowuje Wiktoria Boruszewska.
(RED)
Fot. Archiwum prywatne W. Fibak oraz Big Picture
